De mens is een betreurenswaardig schepsel: gevangen in potsierlijke rituelen, omringd door lelijkheid, geplaagd door onbereikbare verlangens, achterna gezeten door waanzin, veroordeeld tot eenzaamheid. ‘De mooie momenten in het leven zijn op één hand te tellen, maar elke dag weer staan we in onderbroek en sokken voor onze partners of ons spiegelbeeld,’ zei de Oostenrijkse regisseur Ulrich Seidl (Wenen 1952) ooit, en ook, in gedachte Sartre: ‘De hel, dat zijn wij.’ Wie de wereld als een fijne, onbezorgde plek ziet en dat graag zo wenst te houden kan de films van Seidl beter aan zich voorbij laten gaan. – Deze week in de VPRO-Gids
Want terwijl Portugal economisch steeds dieper wegzakt, heeft het Rentes de Carvalho op zijn 82e plotseling als een van haar grootste schrijvers omarmd. Samen met de schrijver ga ik op zoek naar het verdriet van Portugal: in het café, langs lege snelwegen, bij een sinds lang gesloten ijzermijn. Een documentaire over bittere vaderlandsliefde, over roem en vergankelijkheid: van boeken, van mensen, van landen.
© foto: Hans van Wetering
Zie ook het artikel dat ik over de documentaire schreef in de VPRO-Gids.